Tijdens de zomervakantie waren er verschillende aanvragen voor een Luisterkindafstemming.
Soms was het zo dringend dat ouders mij in hun vakantie benaderden of ik een afstemming met hun kind wilde maken omdat ze niet meer wisten wat te doen.
De klachten waren dan zo heftig. Schreeuwen en schoppen, een grote mond en niet willen eten en luisteren.
De ouders zaten met hun handen in het haar, dit vertelden ze dan ook in de aanvraag.
Zo kwam ook dit meisje voorbij. Hier lees je een samenvatting van de Luisterkindafstemming.
Anke is dwars en zet de boel in huis graag op stelten. Wanneer ik haar ontmoet reageert ze opstandig maar wil wel met mij praten. Ze vindt het heel belangrijk dat ik luister, echt naar haar wil luisteren. Ze trekt het in twijfel, maar ik stel haar gerust.
Ze start het gesprek door te vertellen dat ze heus wel weet dat ze thuis zich als een draak gedraagt. Dit zijn haar eigen woorden en ze is 3 jaar. Als ik aan haar vraag waarom ze dat doet, dan weet ze het eerst niet zo goed, maar na eventjes erover na te denken roept ze: “om leven in de tent te krijgen anders is het zo saai in huis”. Later komen we erachter dat ze in een vorig leven flink haar mannetje heeft moeten staan en weinig liefde heeft gekregen.
Als ik haar vertel dat ze in dit leven, het oude leven helemaal mag loslaten, en in dit leven zoveel liefde ontvangt van haar papa en mama. Dit besef maakt haar gelijk zachter en zorgt ervoor dat het thuis gelijk al beter gaat. Ook omdat de ouders nu weten dat ze heel duidelijk naar haar mogen zijn. Dat heeft ze echt nodig, ook dat geeft ze vanuit haar onderbewuste aan, wanneer er geen duidelijke grenzen zijn, zal ze grenzeloos zijn net zolang totdat iemand het opgeeft.
De ouders geven na de afstemming een reactie aan mij terug: ze hebben een andere dochter in huis en ze gaan met alles aan de slag. Ze hebben met tranen in hun ogen de afstemming gelezen en herkennen hun dochter en hun eigen gedrag hier helemaal in.
Give a Reply