Drukke week

Pfff vorige week was mij het weekje wél! Het is druk, vol en er hangt zo’n zware energie overal. Dit niet willen voelen, vooral het positieve voor ogen houden, nou het is op dit moment een hele klus hoor.

Het weekend had ik echt even nodig om terug te schakelen. Mijn lichaam zei, “klaar nu”. Ik had het eerder in de week niet in de gaten, maar mijn kleinzoon Tommy James wel. Die maakte zich zorgen om mij. Hij is 2 jaar en werd 5x op een nacht wakker en riep “oma!”. Mijn dochter Nicole belde mij of ik hier iets mee kon? “Dit is niet te doen hoor, 5x per nacht mijn bed uit.”

Loslaten

Na verteld te hebben dat hij zijn zorgen aan oma mag geven en dat oma goed op zichzelf zal passen kwam er rust. Dit alles deden we via FaceTime, mijn dochter legde hem in bed en herhaalde nog een keertje mijn woorden waarop hij het even samenvattend teruggaf, “ja loslaten”. Ik vertel dit, omdat ik begrijp dat je het haast niet kan geloven dat een 2 jarige dit zegt. Maar het is echt waar, baby’s kunnen niet praten maar pakken wel alle prikkels in hun omgeving op. Dit zorgt voor overstrekking en darmkrampjes. Op het moment dat er aan ze wordt verteld dat ze niets met deze prikkels moeten doen, alleen baby mogen zijn, dat papa en mama hun zorgen en alle andere zaken zelf oplossen, zie je de baby ontspannen. Dat is zo mooi om te zien.

Maar goed, Tommy James had het dus eerder in de gaten dan ikzelf. Ik dacht, per dag doe ik mijn afspraken en sta er mindful in, dat ging ook prima maar tussendoor was er zoveel ruis over opstarten marketing, webinar, etc. dat ik mij vrijdagavond gewoon ziek voelde worden. Toen moest ik aan de woorden denken van mijn kleinzoon Tommy James, hij wist het al dat het teveel ging worden.

Een nieuwe dag

Vandaag ziet de wereld er weer anders uit. Bij mijn andere dochter Sigrid ben ik aan het oppassen. Vanmorgen hun dochtertje Mette naar school gebracht. Ze is 4 jaar, dus was best wel weer spannend om naar school te gaan, maar ze liep dapper aan mijn hand naar school steeds een beetje stiller wordend. Bij het schoolhek gaven we elkaar een knuffel en ik vroeg of ik met haar naar de juffrouw moest lopen. Dat was niet nodig, ze zag haar juffrouw staan en liep er parmantig op af. Ik ben toen met haar zusje (Baukje) op ons gemakje terug naar huis gelopen. Ik merk altijd op dat bij een oppasdag alles in een prima flow gaat en niets gehaast is. Zo land ik ook weer. Dus ja, oppassen is voor mij ontspannen, zo ervaart niet iedereen dat, maar voor mij wel.